انفجار بزرگ هوشنگ گلشیری

می‌گویم چرا یکی زنگ نمی‌زند بگوید: «فضل الله خان! اولین دندان پسرم کیومرث، همین امروز صبح نیش زد؟»
می‌شنوی امینه آغا؟ این‌ها همه‌ شان فقط بلدند نفوس بد بزنند، ناله کنند که: «عمه جانم فوت کرده»
دنده هام، این دنده‌‌ی راستم، اینجا، درد می‌کند. آن وقت من حرفی نمی‌زنم. چندین و چند سال است، می‌شنوی زن، پای راستم دائم انگار که گر گرفته باشد، می‌سوزد. اما من حرفی نمی‌زنم. رفیق راه پیری من است این درد، گفتن ندارد. به قول استاد: «کلوخه غم را باید به آب دهان خیس کرد و به زبان هی چرخاند و چرخاند و بعد فرو داد.» گفتن ندارد.

خریدن لنین - میروسلاو پنکوف

 

وقتی پدربزرگ خبر دار شد که می خواهم برای تحصیل به امریکا بروم، برایم یادداشت خداحافظی فرستاد. در یادداشتش نوشته بود: «ای خوک کثیف کاپیتالیست پروازت خوش. دوستدارت، پدربزرگ.» یادداشت را روی برگه رأی قرمز چروکی نوشته بود که مال انتخابات سال ۱۹۹۱ بود - یکی از اساسی ترین اقلام موجود در کلکسیون برگه رأی های انتخابات کمونیستی اش - و همه ی اهالی دهکده ی لنینگراد هم پایش را امضا کرده بودند .

ناخدا عبدل- حسن کرمی

 

با قامتی استخوانی و بلند ، سیه چرده و لاغر بود. اولین بار در یکی از گردش‌های همیشگی ام در ساحل جزیره او را دیدم . بر لبه ی تیز مرانه   (۱) پشت قلعه ، با قلاب ماهی  مقوا ی بزرگی گرفته بود که مایه ی تعجب بود . بلندی ماهی بیش از یک متر و حتی از قد پسرش احسان که دانش آموز من در کلاس اول راهنمائی بود بیشتر بود. عصر بود و ساعتی مانده بود که آفتاب پشت آبهای کبود و طلائی مغرب پنهان شود.

گوشت و خون: پایان رنج

 

" انسانی که گوشت و خون دارد، انسانی که زاده می شود، رنج می برد و می میرد، انسانی که می‌خورد، می‌نوشد، بازی می کند، می‌خوابد، می‌خواهد، انسانی که دیده و شنیده می‌شود، برادر است ؛ برادر راستین"

امبرتو د اونامونو- درد جاودانگی.