عزیز دلم، عکست را در فیسبوک دیدم. بر فراز جایی‌ایستاده‌ای که فرودش پیدا نیست. آن پایین، آنها آدمند کشتی‌اند، ماشینند، چه‌اند؟ آن جا اسکله است، پارک است، پارکینگ است، کجاست؟ دم غروب بودن البته پیداست. تو رو به من لبخند می‌زنی. عکاس بدی داشته‌ای، بود و نبود آن پایین که هیچ، حتا تو درست پیدا نیستی. سیاهی چشمهایت، لبخند پیدا و پنهانت، لرزش نامحسوس مدام دستهایت, بیتابی و هوش سرشارت پیدا نیست.
راک اسپرینگز (1)
نویسنده : ریچارد فورد- برگردان از امیر مهدی حقیقت
با ادنا از کالیسپل (۲) راه افتاده بودیم سمت جنوب، سمت تامپا۔ سنت پیت (۳). آنجا هنوز رفقایی برایم مانده بود که مرا تحویل پلیس نمی‌دادند، رفقایی یادگار گذشته‌ی دور و باشکوه من.
عشق در زمان کرونا - یک داستان کرونایی دنباله دار – قسمت اول
پنج شنبه 21 فروردینماه 1399 کرونایی
امروز بچه یمان را سقط کردیم. من و پروانه. اولش باورم نمی شد. با خودم می گفتم دختره ی عوضی می خواهد با حیله مرا تیغ بزند. ناگهانی گفت. خیلی ناگهانی. ناگهان زنگ زد و گفت: مجید، من الان یک ماه است که از تو حامله ام.
گفتم: چی، چی گفتی؟!